Without Memories

_{Zee was niet echt z’n ding, maar toch was hij hierheen gelopen. Eigenlijk had hij zich per ongeluk naar deze plek laten lokken door een haasje wat hij aan het achtervolgen was. Het beest had zich behoorlijk uitgesloofd met z’n sprintjes en uiteindelijk was hij ergens in de duinen beland. Het daar was overigens nu uit z’n zicht verdwenen. Om het verdriet van z’n mislukte jacht te verwerken liep hij nu een beetje doelloos over strand heen.  Er waren wolven die echt helemaal door het dolle heen waren als ze naar het strand gingen, maar hij had die feeling niet echt. Het enige wat hem tegenwoordig nog kon oppeppen was vrouwelijk schoon. Wat dat betreft had hij misschien geluk, want een stukje verderop ergens in de zee was een wolvin te bespeuren. Geen idee was ze aan het doen was, maar blijkbaar voelde ze zich als een vis in het water. Hij bleef veilig aan de waterrand staan. Zo nu en dan voelde hij de golven langs z’n poten heen trekken. ”Pas je wel op voor het zeemonster?” merkte hij op. Zeemonsters waren een terugkomend onderwerp in de verhalen die vroeger verteld werden bij de oude Shads. Toen er opeens een heleboel jonge koters erbij waren gekomen. De nieuwe garde, maar daar was nu niets meer van over.}

_{De teef leek zich niet heel veel van zijn aanwezigheid aan te trekken. Ze maakte nou niet echt aanstalten om zijn kant op te komen. In plaats daarvan dobberde ze nog steeds in het zoute zeewater. "Ach, ik zwem veel en kan me geen enkele keer herinneren dat ik een zeemonster tegenkwam, dus ik zal wel heel erg vies smaken.” hoorde hij de teef antwoorden. Waarschijnlijk had ze niet helemaal doorgehad dat het lichtelijk sarcastisch bedoeld was. Zeemonsters bestonden alleen maar in verhalen zover hij het wist. Alhoewel het er ook aan kan liggen wat je als zeemonsters ziet, want er leefden vrij grote enge wezens in de zee. ”Ik denk dat ze bang voor je zijn.” De teef leek niet echt een type waar je bang voor moest wezen. Ze leek in geen velden of wegen op de teven die hij kende vanuit zijn eigen omgeving.}  

_{Een rasechte poedel stond voor z’n neus, maar dat maakte voor even niet uit. Hij was allang blij dat hij weer eens een gesprek had met iemand die niet deel uitmaakte van de Shads en mannelijk was.  De teef leek uiteindelijk wel besloten te hebben om uit het water te komen en naar hem toe te komen. Vlak voor hem bleef ze staan. "Tsja, zou best kunnen. Maar even serieus, wie ben jij?" zei ze. Hij kreeg niet echt het gevoel dat dit er eentje was waar je mee kon lachen. Wat dat betreft had hij het wel eens beter getroffen. Stiekem miste hij Nemy. De jonge teef had hij al een tijdje niet gezien en ze was in tegenstelling tot vele andere, een aangenaam gezelschap. ”Ik ben Zayn,” antwoordde hij braaf. ”En jij?”}