. Unstoppable [Domenico] .

You'll remember when I say
We can be heroes everywhere we go

^{Eindelijk waren ze er dan. Met een vermoeide blik in zijn gloeiende zilveren ogen klauterde Enzio op de hoogste kei van de verdomde bergen. Eerst zag hij niets, want de regen spatte in zijn ogen, maar niet lang daarna merkte de grijzige reu dan toch iets op. Aha! Een land! Een kleintje wel, vanaf hier. Maar het was een land! 'Fratello! Get your brutto* butt over here!' grauwde Enzio met een luide stem over zijn schouder. Terwijl hij achterom keek, loerde zijn felle ogen al weer af naar de zacht prikkende brandwond op zijn heup. Cazzo! Het zal nog eeuwen duren voordat de bloederige vlek geen pijn meer deed. Ongeduldig sprong de stevige, kleine reu van zijn steen af, en beetje geïrriteerd trapte hij met zijn achterpoot tegen een steen. Was broertje lief dan echt zo sloom? Of was hij weer dramatisch aan het dromen over hun babe? Konden ze, terwijl ze trainde voor hun Vendetta, niet gewoon een nieuwe babe zoeken? Alle teven waar hetzelfde, dus nog een vrouwtje meer of minder kon geen kwaad. Het zou hen alleen maar sterker laten voelen. Sterker, zodat ze hun Vendetta zonder moeite konden nemen.}

Keeping us down is impossible
Cause we're unstoppable

^{* brutto = ugly}

You'll remember when I say
We can be heroes everywhere we go

^{Daar kwam hij dan: de beruchte Domenico. Zijn broertje, die bijna twee keer zo groot was als hij. Maar Enzio wist dat hij de sterkste was! De sterkste, niet de grootste, maar wel de sterkste! Hij was-.. In een snelle beweging voelde hij hoe zijn broertje richting zijn achterwerk knauwde, dus snel draaide de grijze reu zijn kont opzij, en ontblootte zijn tanden in een kwade grauw. Hij stond op het puntje om de vuile flikker-.. 'Vaffanculo!' grauwde Enzio toen maar, zich realiserend dat zijn broer bespringen geen zin had. In zijn eentje de Vendetta nemen had niet veel zin. Zijn broer en zijn 'geniale plannen' waren zo nu en dan best nuttig. 'My butt looks far better than yours. What's up?' Langzaam voelde de stevige grijze Wolf hoe zijn woede weer wegebde. Het kwade, brandende gevoel in zijn borst smolt weg, maar het brandende gevoel op zijn heup bleef. De regen maakte het alleen maar erger. Die vermoeiende, nutteloze en verdomde regen!! Geïrriteerd snoof Enzio richting de wolken, en begon toen op een wat minder agressieve toon tegen zijn broer: 'It's sweet lil' country, pappamole!' Was 'Nico blind? Had de poema ook zijn nagels in de 'magische gouden ogen' gestoken? 'Maybe the stupid little barbonico is hidin' down there, ah?' Hij hoopt stiekem van wel. Hoe eerder ze de stinkende rat vermoord hadden, hoe eerder ze hun prachtige Cirina gewroken was. Dan konden ze de jacht openen op prachtige nieuwe babe. Misschien wel een voor ieder! Ahaha!!}

Keeping us down is impossible
Cause we're unstoppable

You'll remember when I say
We can be heroes everywhere we go

^{Fratello had het blijkbaar nog steeds moeilijk met het verlies van Cirina. Misschien moest Enzio hem daar wel gelijk in geven.. maar het feit dat dood was maakte minder impact op hem dan het feit dat ze door een lafaard gedood was. Hun prachtige babe was simpelweg om zeep geholpen door een of andere rat. 'If he is, we will make him burn. And regret the day he fell out of his mother,' grauwde 'Nico met een duister gezicht. Wat? De rat kon er toch niets aan doen dat hij geboren was? Het was de schuld van de moeder.. of wacht-.. toch niet? Enzio schudde verward met zijn kop en hapte toen maar richting fratello's oor. 'Yeah yeah sure! Let's get down first!' Met een woeste sprong vloog de stevige grijze reu van het plateau af, en kwam met zo'n ongemakkelijke landing neer dat hij bijna zijn enkelbanden scheurde. Luid getier en gevloek in een niet-bestaande taal gaf aan dat hij alleen geïrriteerd was, en niet gewond. Hopend op het zwijgen van 'Nico besloot Enzio dan maar verder te stappen. Wie weet dacht broertje lief nog dat hij een watje was en te veel pijn had om verder te gaan.}

Keeping us down is impossible
Cause we're unstoppable

You'll remember when I say
We can be heroes everywhere we go

^{Op zijn gemakje drentelde fratello de heuvel af, zonder botten te breken of poten te kneuzen. 'Let's go down without breaking a leg or two,' snoof hij met een bekende Domenico-grijns. Een grijns die zei dat hij beter was dan de rest. Vaffanculo! Iedereen wist en kon wel zien dat broertje Nico niet sterker was dan zijn 'kleine broertje'! Als het moest, zou Enzio het nog bewijzen ook. Geïrriteerd hield hij zijn bek maar dicht, en beende hij met zekere stappen verder over de koude rotsen. Nutteloze regen. Het maakte alles glad! En zijn brandwond deed er ook nog meer pijn van. Waar was het goed voor? Als ze dorst hadden, dronken ze wel uit een meer. Nors liet de compact Wolf zijn glinsterende zilveren ogen over het landschap glijden. Hij zag een Tundra, een Taiga en wat bossen. Ergens had hij ook het idee dat hij een meer zag, maar zeker was Enzio daar niet van.}

Keeping us down is impossible
Cause we're unstoppable

You'll remember when I say
We can be heroes everywhere we go

^{Stuiterend op z'n lange stelten kwam Nico voorbij. Oh, had fratello haast? Een beetje geïrriteerd snoof de compacte reu wat water uit zijn neus. Vroeger was hij de snelste Wolf van De Familie geweest. En nu haalde zijn broer hem zonder enig respect in! Zo zag je maar weer wat het verlaten van De Familie met je deed! Het haalde je hele eergevoel we-.. 'I say shelter first,' begon Domenico ineens. Oh ja, natuurlijk! Enzio knikte en ontblootte kort zijn tanden toen de regen zijn brandwond irriteerde. 'Food next.' Klonk als een plan. Enzio knikte opnieuw en haalde toen zonder moeite zijn broer in. Regen kletste in zijn pels nu hij rende, en zijn brandwond begon naast alleen te prikken ook nog te branden. Hij zag wat. Een grotje, in de rotswanden. Het was meer een soort spleet, maar groot genoeg voor twee Wolven. De pijn in zijn geblakerde heup werd ondertussen erger en erger... tot hij uiteindelijk gedwongen werd om te stoppen. Hijgend en kwaad grommend stond de kleine maar stevige Enzio voor de opening van hun 'shelter'. Nu nog wachten op Nico.}

Keeping us down is impossible
Cause we're unstoppable

You'll remember when I say
We can be heroes everywhere we go

^{Wat was zijn fratello toch een heer! Toen de langpotige grijze reu de grot bereikt had, was hij zo vriendelijk zijn broer eerst naar binnen te laten gaan. Hij was hier diegene met een enorme brandwond op zijn flank. De kleine, compacte Enzio grijnsde even zijn tanden bloot en kroop toen in het donkerste, diepste hoekje van de 'grot'. 'Great,' klonk Nico's commentaar. Kon die niets anders dan klagen? Als hij niet klaagde over de dood van de tesoro, ging hij wel uit zijn dak omdat het koud was, warm was of dat hij honger had. Enzio boeide het allemaal niet zo. Hij moest gewoon iets hebben waar hij zijn (simpele) brein op kon richten. Iets zoals een Vendetta zou hem wel een paar jaar zoet houden.}

Keeping us down is impossible
Cause we're unstoppable