Primal Scream [Shadow Bijeenkomst]

Een bekende huil deed de jonge wolf uit zijn slaap ontwaken, maar om op te staan en de oproep te beantwoorden, daar had hij weinig zin in. Hij lag net zo lekker op de koude grond in de grotten, pas net in slaap gevallen na bijna heel de dag op stap te zijn geweest. Een dutje had hij wel verdiend als je het hem vroeg, maar dat zat er op het moment blijkbaar niet in. Rust zou hij ook nooit krijgen hè? Na een grote geeuw knipperde hij de slaap in de vorm van een wazig zicht, uit zijn verschillend gekleurde ogen. De restanten van het dutje kon hij nog in zijn lichaam voelen toen hij opstond en zich uitrekte om zijn spieren wakker te schudden. Een klein stukje wandelen zou dat ook wel verhelpen dus maakte hij zich er geen zorgen over.
De zwarte reu stapte de grotten uit en de donkere bossen in, zijn geheugen volgend in de richting waar hij dacht zijn moeders huil te hebben gehoord. Heel lang hoefde hij niet te lopen of hij kwam op de open plek waar de Shadow alfa had besloten de boel eens bij elkaar te trommelen. Zijn staart kwam ietjes verder omhoog en zijn oren keerde zich naar voren uit nieuwsgierigheid. Hij vermoedde dat deze bijeenkomst iets te maken zou gaan hebben met Okami, maar wat ze werkelijk willen delen met de hele roedel was nog maar de vraag. Hij zou er snel genoeg achter komen, daarvan was hij overtuigd.
Zijn oudste zus was in ieder geval al aanwezig, evenals de grijze reu Zayn, die een flinke opdonder had gekregen als hij hem zo zag. Opgedroogd bloed zat geklonterd in de vacht rond een snee in zijn hals en ook zijn snuit was niet geheel ongedeerd gebleven met de wondjes die het sierde. Loki grijnsde ietwat bij het zien van zijn uiterlijk. Dat zou zeker een paar mooie littekens opleveren. De jonge wolf stapte op zijn familie af en met een schuin gehouden hoofd gaf hij zijn moeder een lik over haar snuit als begroeting, voor hij zijn reet naast de alfa op de grond plaatste, aan de andere kant van Cor. "En Corrie, nog iets interessants gedaan vandaag?" vroeg hij zijn allerliefste zus met een grijnsje.

Nemy lag languit in een grot ergens in het Shadow bos. Ze was moe. Of lui. Of een combinatie van die twee dingen. Ze hief haar kop en keek sloom richting de uitgang van de grot. Waar een merel op de grond hipte. Het zwarte vogeltje probeerde de sneeuw weg te wroeten, maar doordat het afgelopen nacht gevroren had lukte het niet erg. Ook de kleinste beesten hadden last van de winter. Voedsel was schaars. Nemy was blij dat de winter bijna tegen zijn einde aan liep. Ze hadden lang genoeg op mager vlees moeten teren. Met een kreun kwam ze omhoog. De wonden van het gevecht met de Okami’s waren inmiddels dicht, maar haar lichaam was nog bond en blauw van de aanval. Gelukkig wist Nemy dat ze haar tegenstanders ook flink te pakken had gehad, dus dat verzachte haar pijn gedeeltelijk. Alleen haar voorpoot leek niet helemaal goed te helen. Ze kon er op lopen, maar het zou wel een litteken achterlaten. Ach ja, Nemy haar vacht was toch niet onbesmet gebleven door verschillende akkefietjes met soortgenoten.  Net toen ze weer weg doezelde hoorde ze de huil van Kai. Het mereltje vloog er spontaan van weg. Het duurde even voor dat ze al haar spieren los had. Ze rekte zich uit, en liep vervolgens de grot uit.

Eenmaal aangekomen bij Kai, merkte ze dat ze vrij laat was. Loki en Cor waren er al. Ook Kova en Zayn waren van de partij. Ze haf Kai een respectvol knikje terwijl ze richting de grote grijze reu liep. Ook hij had verschillende wonden opgelopen tijdens het gevecht. “Aye” zei ze droogjes terwijl ze naast hem neer plofte. Zayn en Nemy zagen er wel uit als jut en jul op het moment. Beide een vacht vol opgedroogd bloed. Al had nemy nog steeds haar gebruikelijke grijns om haar lippen. Eens zien wat Kai nu weer voor ze in petto had.

Na haar komst kwam nog een van de pups aanlopen. Skylar, die al snel een ruzietje zocht met Cordelia. Ze zag de nijdige blikken tussen de twee zusjes. Nemy grinnikte. Zusterliefde was een ingewikkeld gegeven. Ze wou dat ze zelf siblings had. Enig kind zijn was niet bepaald leuk. Gelukkig had ze als pup wel wat leeftijd genootjes in de roedel. Zoals bijvoorbeeld Zayn & Uzza. Die laatste had ze al jaren niet gezien. Sinds ze was verbannen uit de Shadows was het blijkbaar downhill gegaan met haar.
Kai haar woorden schudde haar wakker. “Hallo kinders” grapte de wolvin. Nemy grinnikte. Kai voelde voor haar als een soort tante. Sinds ze zich kon herinneren had ze al bij de Shads gezeten. Nu had ze het zelfs geshopt tot een rechtvaardig alfa. De oudere wolvin keek naar haar en Zayn. “Ik zie dat een aantal van jullie bezigheidstherapie hebben gehad.” Opnieuw grinnikte Nemy. “Ik dacht ik introduceer mezelf ook even bij de Okami’s” zei ze. Ze was er niet bij geweest toen er drama was ontstaan tussen de Okami’s en Shadows. Wel wist ze dat de twee alfa’s van de roedel elkaar echt niet mochten.
Maar goed, genoeg over het verleden. Ze had zin om eens te bespreken wat er in de toekomst lag. Wat was de volgende zet van de Shadows? Afwachtend bleef ze zitten.

 
Al rennend arriveerde hij het donkere Shadows terrein. De reu was wezen jagen, maar had zijn prooi wel buiten Dalrey Forest gezocht. Niet dat hij zijn plannen uiteindelijk waar kon maken: zijn jacht was ruw onderbroken door een luide huil vanuit zijn roedel. Al snel had hij doorgehad dat het van Kai afkomstig was, wat tevens niet moeilijk te bedenken was aangezien zij als alfa diegene was die bende bij elkaar hield. Aangezien hij zich gerealiseerd had dat hij toch al een eindje verwijderd was van de roedel had hij zich niet langer bedacht en was op een hoger tempo weer terug gekomen.

Onderweg had hij al een vaag vermoeden waarom Kai – zijn moeder – de roedel bij een had geroepen: hij had al wat geruchten gehoord over een ontmoeting tussen de Ökami en Shadow roedel waar het ging over het stuk land van Serigala genaamd Raska Hills. Van Kova had hij gehoord dat er een gevecht had plaatsgevonden, blijkbaar had Ökami ook de gedachte gehad Raska te kunnen bemachtigen. Anyway, hij wist dat de Shadows het daarbij niet zouden laten en het zou naïef zijn van de Ökami-roedel om dat te denken.

Om niet helemaal buiten adem aan te komen bij de rest van zijn roedelgenoten, vertraagde Aissar zijn tempo tot een simpel drafje waarmee hij gemakkelijk zijn weg tussen de donkere bossen vond. Ergens had hij de geur al opgemerkt en wist zo dus precies waar hij moest zijn. In eerste oog op slag wist hij al direct dat hij niet de eerste zou zijn. Zo zag hij al vrij snel Cordelia, Skylar en Loki die dan weer halfzusjes/broertje voor hem waren. De laatste tijd had hij hun niet echt vaak gezien of had hij er vrijwel geen tijd aan besteed, het verbaasde hem dan ook iets dat ze al weer zo gegroeid waren. Verder zag hij ook Zayn en Kova, die vrijwel het meest opviel door haar lichte vacht – of hield hij dat maar als excuus?

Terwijl hij de bossen uitstapte maakte hij oogcontact met Kai, maar aangezien ze net wat woorden had uitgesproken deed hij in eerste instantie geen aanstalten om een begroeting te zeggen. Al snel werd Kai’s woorden beantwoord door een bekende stem. Aissar draaide met zijn oren en zo kwam Nemy – die kennelijk weer terug was- in zijn zicht terecht. “Ik dacht ik introduceer mezelf ook even bij de Ökami’s.” De wolvin zag er wat slordig uit, maar dat uiterlijk had hij ook al herkent bij Kova en Zayn. Haar woorden lieten hem weten dat ze bij het incident bij Raska Hills aanwezig was geweest. “Zo te zien is dat wel gelukt.” Greens hij waarna hij zijn plekkie tussen de anderen zocht en maar besloot om naast Kova plaats te nemen. Toen hij eenmaal zat zochten zijn ogen nogmaals die van zijn alfa waarna hij haar een respecterend knikje gaf, die tegelijkertijd ook weer als begroeting diende.