Muddy Waters [OPEN]

De rode vos trippelde haast geruisloos door de bossen. Haar goudkleurige staarden recht voor zich uit, om de zoveel tijd gleden ze de omgeving rond. Op zoek naar wat te eten, of dat er geen andere wolf in de buurt was. Moest dit het geval zijn ging Akina het dier gewoon negeren. Haar mood was nu gericht op eten. Het is niet dat de wolvin aan het verhongeren was. Nog geen paar uur geleden had ze nog zojuist een konijn gegeten. Toch had ze weer honger. Niet omdat ze welpen verwachten, maar gewoon omdat ze veel kon eten. Dit zou men niet verwachten aangezien ze niet de grootste was. Al zouden anderen dat dan juist wel weer verwachten bij het zien van de spieren dat zich aan haar lichaam te zien was.

In een enkele seconde stond haar hele lichaam gespannen, lichtjes door haar poten gebogen. Haar blik was gericht op iets dat zich leek te verstoppen tussen de struiken. Voor even leek niks te gebeuren. Tot dat er een hert razend snel vooruit schoot, weg van de wolvin die meteen de prooi achterna liep. Akina haar tong hing genietend uit haar bek terwijl haar focus op het beest gericht was. Beide zigzagden tussen de bomen door. De grijns op haar lippen werden breder en straalden een al hongerig uit. Dit ging zo van haar zijn. Het was duidelijk te zien aan haar uitstraling dat ze het beest allang gevangen zou kunnen hebben. Toch liet ze de hert nog even in de waas dat het nog zou kunnen ontsnappen. Akina was een wolvin die namelijk graag met haar eten speelde.

De wolvin zelf was dan ook zo gefocused op het spelen met het eten dat ze nergens anders oplette. De geur van een wolf drong dan wel door haar neus maar leek haar hersenen niet te vinden. Akina zag het dan ook veel te laat dat de hert een scherpe onverwachte bocht naar links zou nemen zodat het niet in de klauwen van een andere wolf terecht te komen. Het leek haar wel nog juist te lukken om nipt over de wolf te springen hierdoor werd haar lichaam wel tegen een boom gesmeten. Enkele korte seconden bleef ze liggen. Haar ademhaling kalm maar kort even happerig van de impact. Met een diepe zucht stond de rode wolf weer recht. " And there goes my food..." lichtjes geirriteerd dat ze haar eten kwijt was keek ze naar de wolf die ze nog juist had kunnen ontwijken. "You look like shit with all that dirt" sprak ze droogjes op achter hem aandachtig bestudeerd te hebben en al de droge modder te zien vastzitten.