. Sixty Minute Man [Tyrion] .

<sup>Dus dit waren het jofele veld waar men zo uitgelaten over sprak? Neo fronste zijn lange snuit en snoof even afkeurend. Wat een tegenslag. Alles was gekleurd in een grijzige tint groen, geen bloem stak zijn kleurige kop boven de gras uit. Uiteraard, deze groenige massa was veel kalmerende voor het oog, maar dit trieste hoopje gras en heide stelde net zo min voor als de Tundra. Maar goed. Op een gegeven moment zou ook dit veldje wel toebehoren tot territorium van de Druids. Nu had hij nog de tijd aan deze afknapper te wennen.
Natuurlijk was er een reden waarom de anticlimax hem zo betreurde. Geen bloemen betekende simpelweg geen insecten. Geen insecten betekende dat zijn mogelijkheid om de levende Hymenoptera in het gebied te identificeren geëlimineerd was. Wat jammer. Een afknapper.

Nog steeds met een ongeïnteresseerde, arrogante blik op zijn smoel drentelde Neo een beetje lusteloos door de velden. Hier en daar ontdekte hij wat vorst op het gras, en ook de wolkjes rond zijn snuit ontkende niet dat het een behoorlijk frisse ochtend was. Gelukkig was Neo gewend aan de omstandigheden van Yellowstone: in tegenstelling tot veel andere Wolven hier zou hij deze winter met gemak overleven. Hah. Ineens hield hij halt. Was dat een geluid? De magere, klein uitgevallen reu stak zijn snuit in de wind en speurde de lucht af naar geurtjes. Dode bloemen, koud gras, modder... ah. Een Wolvengeur. Eentje van een reu. Wie zou dat toch zijn?

[feat. Tyrion]</sup>

De onderzoekende blik in Tyrions ogen was duidelijk te zien toen hij de omgeving met een aandacht glans in zijn bruine ogen rond keek. Dit landschap kwam hem alweer wat bekender voor, al zaten er zeker wat verse herinneringen aan vastgehangen. Het deed hem denken aan de Dale, een plek waar hij niet erg gewaardeerd werd, jammer genoeg, want het landschap was werkelijk verukkelijk voor zijn ogen. Eindeloze egale golvende vlaktes als zeeën van groen, lang gras dat tot zijn borst reikte door z'n opvallend kleine, bijna dwergachtige gestalte, een lichte koelheid die prima werd afgeweerd door zijn dikke bruine mantel en hier en daar een spoortje van konijn. Er lag een kleine laagje vorst op de grond die de aarde omtoverde in een soort van bruine pasta die gelukkig niet in z'n vacht bleef kleven, maar dat deerde hem niet echt. Wat hem meer stoorde was dat hij al dagen niemand had gesproken, uitgenomen van de wolf van de bergen. Desondanks hij vaak werd aanzien als de dwerg met z'n slimme praatjes en z'n scherpe tong, was een beetje sociaal contact wel welkom na een lange reis. Of het nu een lieftallig teefje was of een robuuste reu, hij had iemand nodig om mee te praten. Hij vroeg zich abrupt af of zijn stembanden eigenlijk nog wel functioneerden na zolang zijn bek niet opengetrokken te hebben.

Alsof de goden zijn gedachten gelezen hadden - althans, als deze ooit gunstig bij hem in het krijt hadden gestaan - kwam er een zwarte reu in zijn gezichtsveld. Een magere en eveneens kleine reu, een ietwat arrogante blik in zijn ogen. Ach zo. Arrogant hoefde niet meteen irritant te betekenen, had hij al vaak ondervonden, al was het wel aangenaam om te weten hoe je ze moest aanpakken. De kleine reu zette een kleine glimlach op zijn gezicht terwijl hij de andere wolf naderde met een neutrale houding. "Good morning, m'lord. Your land, I suppose?" suggeerde hij met een klein knikje over z'n schouder. Hij was vrijwel zeker dat dat niet echt het geval was, maar hij wilde testen welk vlees hij werkelijk in de kuip had.

^{'Good morning, m'lord. Your land, I suppose?' Wat een zware stem voor zo'n klein.. Wolfje. Neo trok zijn wenkbrauw op en twijfelde in de eerste instantie of hij wel antwoord wilde geven. Nou goed. Voorruit dan. 'Within a few moons, yes. And who might you be?' sprak Neo een beetje vanuit de hoogte, zowel letterlijk als figuurlijk. Natuurlijk, hijzelf was ook niet groot uitgevallen, maar dit reutje was een uitzondering. Aan zijn redelijk gewone proporties te zien was dit geen dwerggroei, dus concludeerde Neo dat deze pietepeuterige reu zijn grootte te danken had aan eiland-dwerggroei of zijn tot noch toe niet geïdentificeerde ondersoort.}

De wolf liet zijn wenkbrauw de hoogte in gaan toen hij z'n stem hoorde. Tja, hij was nu eenmaal geen pup, zoals de meeste verwachten te zien aan zijn kleine gestalte. "Within' a few moons, yes. And who might you be?" Er kwam, desondanks de zwarte reu best wel arrogant klonk, een voorzichtig grijnsje op Tyrions lippen. Ambitieuze plannen? Daar hield hij wel van. Hij krabde de modder van z'n voorpoot met z'n klauwen van de andere poot om de sfeer wat te verlichten terwijl hij sprak. "A dwarf with a sense of adventure, I guess," sprak Tyrion nadat hij even een kort en suggererende pruillip trok en vervolgens zijn geïnteresseerde blik opnieuw naar de magere reu liet glijden. Hij was groter dan hem, maar eveneens niet groter dan de gemiddelde wolf. Dat was ergens wel geruststellend, dat niet elke wolf metershoog boven hem hoefde uit te puilen. "So, how are you going to take it? I suppose you're not going to take it alone, with such ambitious ideas."

^{'A dwarf with a sense of adventure, I guess,' reageerde de kleinere reu. Gatver, avontuur. Zo'n besteding waarbij jezelf onnodig in vermijdbare en gevaarlijke situaties bracht en er achteraf ook nog om lachte, zonder rekening te houden met de mogelijke gevolgen. Avonturiers waren de vreselijkste types, aan het aan Neo lag, naast Wolven die met teveel kapsones.'So, how are you going to take it? I suppose you're not going to take it alone, with such ambitious ideas.' Hm. Scherp opgemerkt voor een avonturier. Misschien was de kleine schedel van het dier nog enigszins gevuld met hersenen. Goed. 'My brethren will assist me in violently conquering these lands...' Darayvian was de eerste die het idee hardop uitgesproken had. Natuurlijk was Neo dit al veel langer van plan. Vanaf het moment dat de Druids bezweken, eigenlijk. Natuurlijk werd zijn stem niet altijd aangehoord, dus daarom was het goed dat zijn half-broer beter was in het veroveren van zielen... op een hardhandige manier, het liefst. '...
and taking care of it's inhabitants.' Was dit reutje een inwoner van Serigala? Hm. Alsof hem dat uitmaakte.}