After The Rain

 
Zijn neus even woelend door haar zwarte, nog iets pluizige vacht, liet hij haar weten dat hij om haar aandacht vroeg. De ravenzwarte reu wachtte geduldig af wanneer ze een reactie gaf en wenkte haar toen om te komen. “Aimey.” Spoorde hij haar aan door middel van zijn stem. Hij was iets van plan, al had nog niet duidelijk gemaakt wat voor plannen hij werkelijk in zijn kop had – daar zal ze straks dan ook nog wel achter komen. Ze was inmiddels oud genoeg om lichamelijk- en geestelijk wat te kunnen verdragen en daar een logische antwoord op te geven. Op dat laatste was er wat werk aan de winkel, zo kon hij het voorgeval, veroorzaakt door zijn broer- en zusjes nog goed herinneren. Hij was er destijds niet bij geweest, maar was goed op de hoogte gesteld door zijn partner en had daarnaast de schade gezien die Aimey had opgelopen. Dat mocht simpelweg niet nog een keer gebeuren. De laatste tijd was het wat hectisch bij de roedel en had hij weinig tijd met zijn partner of dochter doorgebracht, hij vond het dan ook tijd dat hij de draad weer wat oppakte en had zodoende besloten om zijn dochter iets bij te brengen over het verdedigen of aanvallen van andere wolven wanneer ze dat nodig had. Immers werd ze ouder en kon ze in nare situaties terecht komen, waarbij ze zichzelf moest kunnen beschermen.
Lopend vanaf het Shadow bos was hij langzamerhand richting Hallow Tower gewandeld. De lucht was vrij donker, wat er op duidde dat het niet lang meer zou duren voordat de nacht zijn intrede deed. Het weer voelde vrij vochtig aan en het bos was bijna op z’n soberst van het jaar, aan alles was te merken dat het herfstig weer was. De reu draaide zijn kop naar achteren, kijkend of zijn dochter hem nog wel was gevolgd. "Het is tijd om van jou een Shadow te maken.."

[Met Aimey]

 
Natuurlijk was ze hem wel gevolgd, hij was dan ook niet gewend dat hij van zijn dochter enige tegenspraak kreeg - misschien zou dat later nog komen wanneer ze wat ouder werd. Hij had zojuist zijn kop naar haar omgedraaid en gezegd waarom hij haar had meegenomen naar Hallow Tower. Kalm keek hij haar aan, peilend naar haar reactie. In zijn eerste opzicht schrok ze op wanneer hij tegen haar sprak, ze leek in gedachten te zijn alsof ze ergens over twijfelde. Wanneer hij zijn kop iets schuin hield, leek haar bui weer op te klaren en stond ze er zelfverzekerd bij. Ze glimlachte die Aissar op zijn beurt antwoordde met een kort knikje. “Oké dan.” Zei hij goedkeurend bij het zien van haar trotse, enthousiaste houding. Hij besloot niet meteen met wat actie te binnen, maar haar eerst wat informatie te geven over het lid worden van de Shadows. Het moest er namelijk niet op lijken dat ze, doordat ze een dochter was van hem, direct een lid was. Hij wou haar tegelijkertijd niet ontmoedigen, maar haar juist voorbereiden dat het niet makkelijk ging worden. Ze zou het lidmaatschap moeten verdienen. “Voordat je jezelf een Shadow kan noemen, zal je jezelf moeten bewijzen tegenover de alfa; dit zal niet uitmaken of Zayn of ik die rol op zich zal nemen.” De reu keek zijn dochter doordringend aan, streng maar toch ook eerlijk. “Dus wil ik dat je er klaar voor bent, voor wanneer het zo ver is.” Sinds de dood van Kai was het onduidelijk wie nu de leidende rol zal overnemen, daarbij was de groep zo klein geworden, dat Aissar zich serieus af begon te vragen of ze nog wel een bestaan hadden onder de naam Shadows. Dat nam echter niet weg dat hij Aimey groot en sterk wou zien. “Goed. Laat me maar eens zien wat je tot nu toe kan..” Aissar hees zichzelf overeind, met de gedachte dat Aimey weinig tot niets bij hem zou uithalen. “Doe alsof ik je vijand ben. Val mij aan.”

Flutjes

 
Na zijn iets wat strenge en misschien harde uitleg, zag hij hoe het vertrouwen van Aimey iets daalde. De reu twijfelde; had hij zijn vaderrol iets te serieus genomen op dit moment? Meteen bij deze opdwarrelende gedachte schudde hij zijn kop, natuurlijk had het niet leuk geklonken, maar als vader wou hij zijn dochter gewoon een goede voorbereiding meegeven. Hij was eerlijk geweest en dat was het beste wat hij in dit geval zou kunnen doen. Zijn volgende voorstel om hem aan te vallen, kwam evenals verwarrend over bij Aimey. De jongwolf keek hem dan ook onzeker aan, bedenkend hoe ze haar aanval zou inzetten. Aissar verwachtte dan ook geen spectaculaire of strategische aanval of wel, hij zou er weinig schrammen van overhouden.
Ze had haar keuze gemaakt en rende op een hoog tempo op hem af, Aissar draaide op dat moment enkel zijn oren even naar achteren en wachtte rustig af – ze zou immers vanzelf wel voor zijn neus verschijnen. Vlak voordat ze de keuze maakte om te springen bedacht hij zich en liep een aantal passen naar voren, wat dus de aanval van Aimey belemmerde. “Hou er rekening mee dat je vijand, ook je aanval ziet en er dus op reageert..” Gaf hij als tip mee. “Hij of zij zou heus niet rustig op je gaan zitten wachten.” Grinnikte hij, waarna hij wenkte dat ze opnieuw mocht proberen. “Wees niet voorzichtig, je vader kan heus wel wat hebben.” Greens hij nog, om haar er van te overtuigen dat ze zich niet hoefde in te houden. “Doe alsof ik Loki ben..”