Sleeping Beauty

De winter stond voor de deur. Khyvan voelde het aan de natuur. 's Nachts koelde het flink af, en het duurde lang voordat de zon de aarde overdag had opgewarmd. Bovendien werden de dagen steeds korter. Heel erg vond ze het niet. Ze had flink getraind met Ama, en ze kon nu heel goed voor zichzelf zorgen. Soms trok ze er een paar dagen alleen op uit, om later weer terug te keren bij de roedel. Spieren rolden onder haar glanzende vacht, en - hoewel ze vrij kort bleef voor een wolvin van haar leeftijd - zag ze er sterk uit.
Vandaag was een van die dagen waarop ze de wereld verkende. Sanvi Forest kende ze inmiddels op haar duimpje, maar ze was op weg naar een avontuurlijker gebied. Met Ama was ze naar het noorden gereisd, maar meer dan een klein stukje ervan had ze niet gezien. En het leek haar wel een goed idee om ook dat terrein in kaart te brengen.
Zo liep de Jongwolf door het bos, zingend, zoals ze altijd deed. Haar lied leek geen einde te kennen, maar dat gaf niet. Zingen was haar manier van dingen verwerken. Ze had inmiddels haar vader ontmoet, en dat was beter gegaan dan ze had gedacht. Ook dat zong ze en vertelde ze aan de vogels. De gevederde wezens zongen soms terug, of kozen liever het luchtruim. Het lag eraan waar ze over zong, had ze ontdekt.
Een bekende geur zweefde plotseling mee op de koele geur. Was dat... Aimey? Khyvan staakte haar gezang en draafde haar neus achterna. En jawel, op een boomstam lag haar zus te slapen. Grijnzend liep de zandkleurige wolvin op haar af.
'Hey Aims! Hoe is het?' sprak ze opgewekt.