On Top Of The World

Een stap. Nog een. Nog een. Zwaar geïrriteerd staarde ze naar boven. Die berg was kilometers hoog! Waarom was ze hier ook al weer aan begonnen? Hell, hoelang moest ze nog door? Haar ogen gleden verder omhoog, naar de hemel. "Kan niemand me vertellen waarom ik een berg moet beklimmen??!" gromde ze, waarna ze nog een stap zette. De sneeuw voelde koud aan haar poten.
Wacht... Was ze er bijna? Hoopvol keek de jonge wolvin omhoog. Nog zo'n... drie stappen, schatte ze. Daaraan merkte je dat ze doodop was: Epona was niet van het schatten. Precies of niet, was het voor haar meestal. Ze zette drie stappen en klom de rand op. De bruine wolvin gaapte en ging liggen in de sneeuw, waarbij ze van het uitzicht genoot en haar kop liet werken aan eventuele vragen. Zoals, wat is deze plek? Waarom ruikt het hier naar soortgenoten?
Zodra haar bruine ogen genoeg hadden van het uitzicht, vonden ze de lucht weer. Epona geloofde in de Griekse goden, al kwam ze uit een ander land. "Nou geweldig. Ik ben er, en nu?" zei ze zacht, waarna ze haar ogen sloot.

On Top Of The World

Nauwelijks zichtbaar in het uitgestrekte landschap van sneeuw en ijs dat zich tot ver over de horizon uitstrekte, woelde er een paar witte poten de sneeuw om in een rustige en chille tred. Ze waren wel bijna zo goed als doorweekt en half-bevroren, maar dat was niet genoeg voor de wolvin óp het twee paar poten om zomaar op te geven. Ondanks ’t feit dat ze bijna kon omvallen en voor de rest van de dag zou kunnen slapen en ze de hele dag niks gegeten had, was er nog steeds onverwoestbare opgetrokken mondhoek op haar gezicht geplakt, een masker dat alle honger, fustratie en vermoeidheid vanbinnen verborg, al was dat wel deels te zien aan de glans in haar ogen die al gedoofd was. Ze had haar heel lichtblauwe ogen half-dicht geknepen, deels tegen de slaap, deels tegen de zon die fel tegen de sneeuw weerkaatste en haar verblindde. Maar nee, ze wilde niet opgeven totdat ze vaste aarde onder haar poten zou voelen. Ze vertrouwde ’t niet om in slaap te vallen in de sneeuw om dan verrast te worden door een sneeuwstorm, zeker niet op een berg, want daar viel de mist sneller dan op andere plaatsen. De zilverwitte wolvin – aka Peaches – bleef stilstaan en keek op, maar het enige wat ze zag was sneeuw, ijs, en nog meer sneeuw en nog meer ijs. Ze had een betere plek nodig om het land te overzien, een soort van uitkijkpunt. Peaches’ blik gleed naar alle kanten en viel op een richel boven haar kop, maar nadat ze zichzelf zeker drie keer tot orde had geroepen dat dat niet zou werken, sloeg ze haar klauwen in de rand en hees zich met de grootste moeite erover. Met een of andere spastische beweging gooide ze haar kont over de rand en met een paar marginale rukjes uiteindelijk ook haar achterpoten. Phew, haar conditie was nog slechter dan ze zich herinnerde. Met opnieuw een scheef lach-grijnsje op haar gezicht keek ze op, schudde de ijskristallen uit haar pels en liet haar blik over de omgeving glijden. Nope, niks interessants te zien... Of wel soms? Er zat enkele wolflengtes verderop iets dat verdacht veel op een wolfachtige leek. Tijd voor wat socialisatie... Peaches trok haar mondhoek op, knikte kort en liet na een akward momentje haar blik naar de lucht glijden. “Hi,” liet ze weten. “ Mooi weertje, niet?” Goed gedaan, Peaches. Beste opmerking van de eeuw.

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay

<sup>Razendsnel vliegen haar ogen open. K*t, k*t! Wat een licht! Uit haar bek een 'n schel geluidje, en snel sloot de jonge Wolvin haar ogen weer. Haar kop bonkte, haar spieren leken van lood gemaakt te zijn en haar ogen traande door de lichtflits van daarnet. Ugh. Waar was ze? De donkerbruine teef besloot haar ogen toch maar weer open te doen... maar, y'know, wat voorzichtiger deze keer. Alles wat ze zich nog kon herinneren was dat ze met haar vriendin Clark naar huis fietste. De Garnaal had pas een dagje toetsweek achter de rug, en zou lekker naar huis toe gaan om te lunchen en daarna... te gaan leren. En af en toe naar Serigala flitsen natuurlijk. Wat vreemde streken uithalen met Amatariseu. Of Kizu. Lag eraan wie er gereageerd had.

And.. there was light! Moeizaam knipperde de teef met haar ogen. Alles wat ze zag was... mooi, maar vertekend. Ze zag een weelderig landschap, bergen met sneeuw op de toppen. Zonlicht dat de stenige wanden van de bergen bescheen. Het was bijna alsof ze in Skyrim gedoken was. En... al die geuren. De Wolvin schraapte haar keel, en proefde een muffe, dode smaak in haar mond. Wat was er toch geb-... Razendsnel vloog de blik van de Wolvin omlaag. Een stevige, donkerbruine borstkas, vier sterke bruine poten. 'H-holy... fuck..' mompelde de teef, zo geschokt dat ze amper woorden uit haar mond kreeg. Ze voelde met haar tong langs haar tanden. Nope. Geen mond, maar 'n bek. Stuntelig besloot de donkere teef op zoek te gaan naar iets... iets wat haar spiegelbeeld liet zien. Dit kon geen VR, maar erg realistisch was 't ook niet. Garnaal die mens was geworden verandert in Wolf. Yeah. Tuurlijk. Wat zou er hierna gebeuren? Kreeg ze ook nog een Lightsaber dan? Onhandig schuifelde de teef op haar buik over het bevroren mos onder haar. Met haar Wolvenogen kon ze beter zien, waardoor ze al gauw een plasje ontdekte en... twee soortgenoten. Of nou ja... Ja. Eigenlijk wel. Haar eigen foking soortgenoten nu. Maar goed, ze was niet gewend om op vier poten te lopen. JUST... DO... IT!!! Energiek zoals altijd sprong de Garnaal op haar poten, maar ondanks dat het staan op haar tenen wel lukte, faalde ze behoorlijk met het staan op haar voorpoten. Met een luide plof en nog luidere: 'KAK!', smakte de Garnaal neer op de grond. Uh-oh... hadden de andere Wolven haar nu opgemerkt??</sup>

Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt

Deze middag begon het. Ze was net klaar met haar eerste dag toetsweek, en had het best goed gedaan. Vond ze zelf, dan. Wiskunde en aardrijkskunde waren niet echt dingen waar ze goed in was. Haar eerste dag van haar eerste toetsweek. Ze was terug naar huis gefietst met Noortje, had een tosti gemaakt om vervolgens even Splatoon te spelen. Ze was van plan geweest om nog even te posten, want ze was vroeg klaar. Maar zodra ze op haar bed lag, haar achtergrondgeluiden op YouTube had opgezet en was begonnen, kreeg ze enorme hoofdpijn en viel ze flauw.
En toen was ze vlakbij deze berg wakker geworden. In het begin was het apart geweest. De story van Emaya was nog niet voltooid! Wat moest ze doen? Zodra ze probeerde op te staan, merkte ze het. Ze was een wolf. Een wolf. Eva, Chocoeef, Chocovarken, whatever. Ze was een WOLF. Het had haar meer dan een uur gekost om haar instinct zover te krijgen dat het begreep hoe het was voor wolven.

Nu had ze besloten om een andere naam op zich te nemen. Ze had zich verheugd op Breath of the Wild, en Epona daarin was prachtig. Dus ze had Epona gekozen. Niemand kende haar hier, dus kon ze ook haar naam veranderen. Een witte teef kwam naar haar toe, ze had blauwe ogen. "Hi," klonk een vriendelijke stem. Hoe verstond ze dit? "Mooi weertje, niet?" De bruine wolvin knikte, te verward om iets uit te brengen. Het duurde niet lang voor een tweede wolvin erbij kwam. Nou ja.. Een luide plof. "KAK!" riep iemand. Epona schoot overeind en liep een beetje wankel op de wolvin af. "G-gaat het? Wie ben jij?" vroeg ze verlegen. Arme Garnaal. Arme Mel. Arme iedereen die een topic met een van haar wolven hadden. Want die zouden voorlopig niet komen.

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay

^{Hè bah! Daar kwam al een Wolf aan! Zo nu en dan had de Garnaal de Wolven uit Diergaarde Blijdorp 2 meter verderop zien wandelen, en dat was al geweldig dichtbij. Maar goed, nu was ze wakker geworden als Wolf en kwam er een levensechte, doodnormale teef op haar afgewandeld. 'G-gaat het? Wie ben jij?' Net zoals in een film. Dat was serieus wat ze als eerste vroeg? Nah. Aan de andere kant, wat moest ze anders vragen? Of ze games speelde? Nee, Wolven deden dat niet. Naar welke film ze ging? Oh, juist, Wolven deden dat niet. Of ze erlangs mocht? Nou ja, dat zou nog kunnen. Het kwam nu niet zo van toepassing, alleen. 'Ik ben een Garn-... Eh..' Goed zo Shrimpy... echt klassiek stil-van-moment. Ze was amper stil op school (of thuis), behalve als er dan zo'n shittige docent kwam met een shittige vrrrraag. Zoals #knolpower bijvoorbeeld. 'Name's Squilla.' Garnaal op z'n Latijn. De Garnaal ging ervoor met een echte Gymnasium-spirit. Ahah-.. Juist. Die school zag ze dus nooit meer terug. Geen docentjes, geen Squad, geen Lo. Pff.. en zelfs als ze terugkwam zou niemand haar geloven. Ook Lo of iemand anders van Serigala niet.}

Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt

Ze miste Serigala nu al. Van Emaya tot Dameon, en alle andere characters daar. Vooral Amatariseu, die bijna nog een beter karakter had dan haar bloedeigen Emaya. Het was vreemd om iets anders te zijn dan hoe ze was geboren, en tegen wolven te praten. Haar verlegenheid werd met de seconde erger. Dit was nog erger dan de eerste keer dat ze haar klas zag, 1B. Daar kende ze 4 personen. Ze vroeg zich af of haar klas haar miste. Eén iemand misschien, een ander waarschijnlijk. Merijn, d'r vrolijke maatje, en Noortje, waarmee ze altijd 's ochtends en meestal 's middags naar school fietste. "Ik ben een Garn-... Eh.." Bedankt, wolfie. Bedankt. Ze dacht meteen weer aan Garnaal, Arthur, Cinder en Ama. En Kizu. Ze vond het nog steeds apart om Engelse posts te lezen. Maar die zou ze nooit meer zien. "Name's Squilla." Heeee... Dit bracht haar kop aan het denken. Ze had een keer opgezocht wat al die betekenisvolle namen op Serigala waren. Garnaal was Squilla. Ze slikte. "Squilla, eh?" Garn-, Squilla, alles zou erop wijzen dat dit haar online vriendin was. Maar het kon toch niet? "G-Garnaal? Ik ben Eva, of de nieuwe naam die ik heb aangenomen, Epona. Ben jij dat, Garnaaltje?" vroeg ze voorzichtig. Man. Dit zou echt awkward worden als het Garnaal niet was, maar eh. Whatever.

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay

^{De houding liet haar vaag ergens aan denken. Iemand die ze nog nooit gezien had, maar toch wel kende. Yeah, ghost-story. Zelfs haar normale vrienden wisten er niets van. Serigala was haar little secret. 'Squilla, eh?' klonk het naast haar. Oh. Een Wolf die Latijn kon. Petje af. Zover zij wist konden échte Wolven niets anders dan blaffen, huilen en grommen, maar goed, dit was vast een of andere griezelig realistische dromen. 'G-Garnaal? Ik ben Eva, of de nieuwe naam die ik heb aangenomen, Epona. Ben jij dat, Garnaaltje?' Godallemachtig... was dit. Wacht. Nee. Da kennie! Da kennie! Er verscheen een brede grijns op Squilla's smoel, precies een grijns die ze altijd bij Amatariseu wist te beschrijven. Als Eef hier uithing, zou Lo dan ook in de buurt zijn? Fien? Misschien zelfs Vally... nou ja, of niet. Dat was nou eenmaal niet 's werelds actiefste. M'non was wel een actieveling, maar meer in het Off-Topic gedeelte. Of dit was een en al bullshit. Maar goed, als dit een droom was, waarom droomde ze dan over Eva? Dat was best wel... creepy. 'The one 'nd only.' Of dit nou een droom was of een... wat dan ook, ze ging 't er maar 't beste van maken. Mét een mede-RPG'er natu-... Oh fok. Er stond nog 'n snuiter te kijken. 'En jij bent zeker Loïs dan? Of M'nonsel?' Hm. Of F-yayo dan? Nah. Dat ging wel iets te ver. Een Admin die samen met de twee grootste spammers van haar forum in een of andere VR terecht kwam. Ergens vond Squilla het wel jammer dat ze niet in haar eigen RPG terecht was gekomen. However... op een overdosis straling zat ze nou ook weer niet te wachten. En dit was nog wel kinda... "realistisch"..}

Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt

Die grijns vertelde genoeg. Ama's grijns. "The one 'nd only." Epona kreeg ook een enorme grijns op haar gezicht. "We ontmoeten elkaar toch nog in het echt, al is het in deze... Aparte omstandigheden." Ze keek schuin omhoog, diep nadenkend. Garnaal was hier. Maar wat was hier?! En wie was die ander? Een gewone wolf, of ook een van hen? Garnaal of Squilla richtte zich dan ook op de witte vreemdeling. "En jij bent zeker Loïs dan? Of M'nonsel?" klonk van haar kant. Hmm, wie hadden ze nog meer? De twee grootste spammers in wolvenland. Dit ging geweldig worden. Maar oké, wie waren er nog meer? Valerie, Kip was al een tijdje niet meer online geweest, -tot haar grote irritatie, want ergens wou ze dat Game weer close werd met iemand- Valerie was ook weinig online. F-yayo was wel meestal online, maar die zou toch geen gesprek op die manier starten? Die ene van Kadar, de eerste admin van het forum. Dammit, ze was d'r naam kwijt. En Fien was er ook. "Ja, wie ben jij? Of.. Squi, misschien is zij een inboorling," zei ze. Epona keek Squilla's kant op. Pff, nu zou ze de release van de Switch en Zelda missen! Zodra ze alleen was, zou ze in janken uitbarsten. Shit.

On Top Of The World

He! Nu wist Peaches het weer waarom ze hier was... Ze was niet Peaches, ze was Fien! Ja... Toen ze na een uur lang onsuccesvol studeren op Serigala een post was gaan schrijven, was ze KRAAKBOEMPATS in de pc gezogen en zat er een groot zwart gat in haar geheugen. Dat betekende dat ze nu in fucking Serigala zat! Waaah, what the f*ck! Hoe gaaf kon het niet zijn om Garnaal of M'non tegen te komen, of Eva, of Mel en Lois? Of wat als ze Khuo tegen kwam of Suru, haar eigen karakters? Puh, de ouwe brompot zou vast omvallen van het lachen als hij hoorde dat ze zijn liefdesleven samen met Mel in elkaar had gestoken, en die arme Suru, als zij te weten kwam wat zij in petto had voor haar, viel ze vast flauw ofzoiets. Yeah, en zij die dacht dat dat enkel kon in haar fantasie. Dus, niet dus. Plotseling begonnen de twee wolvinnen gezellig te kletsen... En kwam Peaches er achter dat dat helemaal geen wolven waren, maar Garnaal, én Eef! Opeens was alle aandacht op haar gericht, met een hopeloze Fien in 't midden die maar half wist waarover de drukke conversatie ging. Er verspreidde zich een brede, onbeholpen grijns op haar gezicht, ze lachte eens onwennig en grinnikte. "Ehm... Wie denken jullie misschien?" Akward momentje. "De enige echte Fifi."

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay

^{Eva en Squilla vestigde hun blik op de witte Wolvin, die daar 'n beetje stond terug stond te koekeloeren. Ineens begon ze ongemakkelijk te grinniken. Eh... juist. Goed plan. 'Ehm... Wie denken jullie misschien? De enige echte Fifi.' Fiefsel, de persoon waar ze bijna alle setjes voor gefixt had. Op een paar na, dan. 'Dus als ik het goed begrijp, zit deze Garnaal met twee random internetmaatjes opgesloten in een land dat verdacht veel lijkt...' Er verscheen een Amatariseu-achtige grijns op Squilla's smoel. '... Serigala??' Het was net zoals in een film, maar dat was 't niet. Het was geen film, geen boek of geen game. Het was allemaal echt. De koude wind in haar pels, het bevroren gras onder haar borstkas en alle geuren van de natuur. Het enige wat 't nogal onrealistisch maakte was dat er twee fellas naast haar stonden. Waarom zij drie? Was dit een soort... trio-droom of zo iets??}

Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt

Oké, haar enorme brein kon veel aan, maar dit viel buiten veel. Hier zat geen logica in, nog geen klein beetje. "Ehm... Wie denken jullie misschien? De enige echte Fifi." Fifi! Van Dsyshe, Khuolema, Kova & Suru! "Dus als ik het goed begrijp, zit deze Garnaal met twee random internetmaatjes opgesloten in een land dat verdacht veel lijkt..." Squilla grijnsde als Amatariseu. "... Serigala??" Intussen liet Epona haar bruine blik over het gebied glijden. Inderdaad, voor hen lag een tundra. Daarachter een taiga, en ze kon ook de Low Lands onderscheiden van het gebied. "Zijn wij random internetmaatjes?! Niet de twee beste personen waarmee je in zo'n wereld als deze terecht kunt komen?" Epona draaide haar kop kort in Squilla's richting, met een brede ondeugende grijns. En toen ze weer terugkeek, zag ze een eiland. "Ah well, je hebt gelijk. Serigala. Ik zie Belcrest, Dalrey en Novana. Dat betekent dat wij in Serigala zitten, als wolven. Geweldig. Nou, wat zullen we eerst doen?" Met een stralende glimlach draaide ze zich weer om naar haar internetmaatjes. De Garnaal en Fien. De drie meest... rare spelers van Serigala, in Seriga.... Wacht.. "Als dit Serigala is, betekent dat dat we onze eigen wolven kunnen ontmoeten? Ay, f*ck. Ik besef me net dat als dit echt Serigala is, dat we ook.. Shadows tegemoet kunnen lopen." Een rilling trok over haar rug. Toegegeven, ze vond de Shads geweldig. Maar alleen als fantasiekarakters op internet. Niet in haar leven. Ze moesten een inwoner gaan vinden. Die zouden ze dan (natuurlijk) herkennen, en dan wisten ze dat dit Serigala was. En misschien.. konden ze een wolf als een gids hebben. Pff, goeie ideeën Eef. Ga je ze nu ook nog delen?

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay

^{Ergens hoorde ze Eva nog wat babbelen, maar echt luisteren deed ze niet. Ze was een Wolf nu. Een Wolf in Serigala. Verwijderd van haar PC, school, vrienden, ouders, thuis, eten. Ze zat midden in de natuur. Als... een mothafokin' WOLF! Met een kreet van enthousiasme sprong de Garnaal op haar sterke Wolvenpoten, en zonder enige moeite rende een met bokkensprongen en al een rondje om Eva en Fief heen! 'Ik ben een Wolf! Wij zijn Wolven! We zijn allemaal fokin' Wolven!' Dit zag er idioot uit, maar ja, ze was een idioot! Alle Gymnasten waren idioten, en Garnalen ook. Ze was dus een dubbele-idioot. Een monk, een weirdo. Net zoals Eleven. Wacht eens... 'Als dit Serigala is, betekent dat dat we onze eigen wolven kunnen ontmoeten? Ay, f*ck. Ik besef me net dat als dit echt Serigala is, dat we ook.. Shadows tegemoet kunnen lopen.' Squilla kon niet wachten om die loeder van een Kai in haar ogen te koekeloeren. Als Amatariseu was ze gedwongen in haar rol te blijven, en kon de Shadow-Alpha haar confronteren met het verleden. Nu niet. Ze was een wildvreemde weirdass met teveel energie en nogal grote bek. 'Dat lijkt met geweldig!' lachte de Garnaal terwijl ze tot rust kwam en naar haar poten staarde. Yup. Het waren echte Wolvenpoten. Stevige, atletische poten met klauwen en pootkussentjes eronder. Nu de donkerbruine teef door had gekregen dat ze zowel op haar tenen als op haar vingers moest staan, durfde ze het wel aan te balanceren op drie poten. Langzaam tilde de Garnaal haar linkerpoot op van de grond, en met een gretige ogen inspecteerde ze de nu nog apart scherpe klauwen, en het ovale kussentje dat zat op de plek van haar handpalm. 'Waar gaan we als eerste heen, ey? Wat gaan we doen?' grijnsde de Wolvin opgewonden. Ze was altijd dol op nieuwe ontdekken.. in games dan. Maar goed, dit was levensecht, dit was echte natuur, met echte dieren, prooien, waarschijnlijk zelfs met échte karakters! Squilla was erg benieuwd naar Amatariseu, en eigenlijk ook wel naar Cinder en haar paranormale... dingen.}

Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt