New place

^{Wat leken de pups toch op hun moeder. Met een grijns stapte Amatariseu van achteren op het kleine diertje af, die sterk rook naar Aimey. Alles wat ze deed lukte ging nog casual, maar de pijn bij haar hals was meedogenloos. Een gevecht met één Shadow was prima verlopen, maar toch had Amatariseu ergens wel spijt dat ze een gevecht met twee poedels zwaar had onderschat. Gelukkig waren haar vrolijke vrienden op eigen initiatief komen helpen. Dat zei iets over hen, en ook wat over haar. Koppig stuk vlees dat ze was. 'Boe,' grauwde Amatariseu in haar kleindochters nek. Ah wat jammer, ze was betrapt! Gelukkig mocht Aimey al hier gewoon blijven chillen. Dat ze op deze leeftijd het hele takkeneind naar Nimweth kon lopen zei al wat over haar gezondheid. Emaya had bijzonder sterke en gezonde welpen ter wereld gebracht... al leek Ayero wel een uitzondering. Het diertje was amper gegroeid sinds hun eerste ontmoeting in de Roedelgrot. Dat was blijkbaar ook de reden waarom Emaya hem extra aandacht gaf. Amatariseu had haar vaak verteld dat er ook nog andere pups waren die zeker aandacht verdienden - ze waren ieder uniek en had net zo veel te bieden als Ayero -, maar ze had gemerkt dat de dood van Ayero I gevoeliger bij Em lag dan bij haar.}

^{'Hallo oma!' zei Aimey met een grote grijns op haar gezicht. Lekker schijnheilig. Van wie zou ze dat acteertalent toch gehad hebben, hm? 'Calm down, lass. Je ma hoeft niet te weten dat je ontsnapt bent,' lachte ze. Dat de pup de energie en kracht had om zo ver te komen was al bijna een feestje waard. Haar terugsturen was kindermishandeling. 'Ik kan wel wat geheimpjes bewaren.' Amatariseu stapte langs de kleine pup heen en slobberde een aantal flinke slokken water op. Het was haar opgevallen dat het ijs al dunner was dan de vorige keer dat ze Nimweth bezocht had. Betekende dat dan toch dat de lente eraan kwam? 'Kan je al zwemmen, Aims?' vroeg Amatariseu met een grijns. Ze zou het kleine diertje niet laten verdrinken, maar een Okami-pup zou moeten streven naar nieuwe avonturen en ervaringen. Een kleine duik in het ijswater zou wonderen doen aan haar weerstand en kracht. En Aimey was samen met Kaïn toch wel de taaiste van het nestje.}

^{De lass had wel lef! Gelukkig. 'Nou, het is niet dat ik het echt geprobeerd heb. Maar ooit moet eens de eerste keer zijn toch?' Amatariseu gluurde snel naar de hemel. Geen wolkje te zien. Voorlopig zou het niet gaan sneeuwen of regenen. De kans dat ze niet op zou drogen zat er dus niet in. Amatariseu zou haar na het zwempartij wel droog likken, en Emaya zou geen vragen gaan stellen. Goed zo. 'Ready... go!' lachte Amatariseu met haar diepe, Schotse stem. Ze schoot naar voren en gleed direct het water in. Het ijzige spul sopte direct in haar pels, maar gelukkig kwam het water maar tot aan haar ellebogen. Maar Aimey zou wel wat dieper gaan. Als ze dat zou willen, dan.}

^{Het jonge diertje stuiterde angstloos het ijskoude water in, waar ze langzaam maar zeker in begon te zwemmen. Het leek eerst op debiel spartelen, maar na een paar slagen begon het steeds soepeler te gaan. Amatariseu voelde zich vermaakt en stiekem ook wel lichtelijk ontroerd toen ze haar kleindochter wild heen en weer zag zwemmen, zag duiken en enthousiast horen roepen dat ze kon zwemmen. Na een tijdje gesparteld te hebben spetterde het jonge diertje richting de kant. Het was een van de hoogste, modderigste stukjes van de oever, en het wat duidelijk dat het eerst wat pittig was, maar uiteindelijk hees Aimey met al haar kracht zichzelf op de kant. 'Yer a tough gal, Aims,' zei Amatariseu aanmoedigend, maar ze meende het wel. Toen zij net zo bang was als Aimey was een behoorlijk een watje. Haar broertje Scarleg stal na een paar manen de show als nieuw welpje, dus vanaf toen besloot Ama om gevaarlijke dingen te doen om haar ouders' aandacht te winnen. Amatariseu grijnsde even bij de herinneringen en hees zich toen ook op de kant. 'Eh, we moeten dit geheime zwempartijtje wel geheim houden, right?' grijnsde Ama terwijl ze haar kolossale kop bij het jonge diertje hield. 'Ik moet je dus warm en droog terug zien te brengen naar je mams.' Ze moest Aimey dus schoonlikken, want handdoeken bestonden nou eenmaal niet in de Wolvensamenleving.}

^{Aimey stemde zonder moeite in. Amatariseu voelde zich op een of andere manier toch vreemd om dit te doen. Ze wandelde naar de struiken waren ze manen geleden ook in geslapen had -de dingen stonden er nog steeds krachtig en hadden de sneeuw tegengehouden - en kwakte daar op haar flank neer. Toen Aimey bij haar was, tikte Amatariseu haar met haar snuit tegen haar buik aan en begon toen per ongeluk veel te ruw te likken. Het was jaren geleden sinds ze voor het laatst een pup had.. well... aangeraakt eigenlijk. Ze wist hoe kwetsbaar ze konden zijn, maar ook hoe verrassend sterk ze konden zijn. Het beklimmen van de oever was voor een volwassen Wolf no big deal, maar voor een pup was het een hele opgave. En Aimey had het zonder twijfel gedaan. En dat terwijl ze een halfbloedje was! Well, tja, Amatariseu wist zelf maar al te goed dat bloedlijnen geen rol speelde, maar aangezien de Shadows er ongelooflijk hard in geloofde dat je ouders jouw kwaliteit bepaalde, had ze maar besloten hetzelfde terug te doen.}

^{Aimey tuurde casual voor zich uit, terwijl Amatariseu haar pels stevig aan het schuren was. Natuurlijk was haar speeksel ook niet helemaal droog, maar ze maakte haar tong zo droog mogelijk om zo het water uit de kleine pels te schuren. 'Oma? Ken jij mijn vader? Is hij aardig, een held ofzo?' vroeg Aimey uit het niks. Amatariseu schoot uit en verslikte zich bijna. Ze maakte een diepe brom en nam even de tijd voor ze antwoord gaf. 'We kunnen niet ontkennen dat...' Was dit wel het beste om te vertellen? Bang voor een boze Emaya was ze niet, maar het was vooral het dilemma waar ze mee zat. Als ze het niet vertelde, zouden de pups het kamp verlaten om naar paps te zoeken. Als ze het wél vertelde... zouden de pups alsnog het kamp verlaten om paps te ontmoeten. 'Jullie vader is een reu van een andere roedel. Of hij aardig is moet je zelf uitmaken. Wat ik wel weet is dat hij zeker geen held is.' Aissar was een Shadow. De Shadows streefde ernaar om de meest gevreesde en valste Wolven van Serigala te zijn. Moed en heldhaftigheid betekende niks voor hen. Amatariseu was er niet om Aimey's woeste, jonge ziel te besmeuren met al haar haat voor de Shadjes, maar de lass moest weten dat haar vader geen lieverdje was.}

^{Aimey luisterde aandachtig, en Ama vermoedde dat haar kleindochter allemaal avontuurlijke gedachtes kreeg. Eigenlijk vond ze het geen probleem als de pups hun vader wilde ontmoeten, maar als ze dat in Dalrey deden wel. In Dalrey liepen namelijk ook nog andere poedels rond dan Aissar. De zekere Kai, bijvoorbeeld, die al laaiend was geweest toen ze haar kroost had aangetroffen bij Emaya. Kon je nagaan hoe ze nu door het lint zou gaan! 'Lijkt hij op mij, of een van me siblings?' Amatariseu was ergens wel blij dat ze niet verder inging op wat ze net gezegd had. Prima zo. Hoe minder ze over Shadjes hoefde te praten, hoe beter. 'Jullie pa is groot en zwart. Ayero en jij zijn al zwart, en ik weet zeker dat jij ook nog erg groot gaat worden.' Ayero was al klein, en als hij echt zo op Ama's gestorven pup leek als Emaya beweerde, zou dat ook zo blijven ook.}

^{Het teefje leek zich al een beetje te vervelen. Amatariseu versnelde haar werk en gaf een definitieve, stevige lik over haar kont. Ineens trok er een stevige, koude wind op die ervoor zorgde dat Ama haar pels overeind moest zetten. Brr, ze leek misschien zo witharig, maar ze was zeker geen Poolwolf. De bittere wind uit de bergen bracht ook nog iets anders mee... 'Wat is dat?' vroeg Aims onder haar. Amatariseu snoof even en de reuzin verhief zich weer op haar enorme poten. De geur leek op dat van een Wolf, maar toch ook weer niet. Alsof het een vaag namaaksel was. Een stevige, dikke staart gleed soepel langs de gekartelde hulstbladeren. 'Een vos.' Wat wilde dat beest? Het was winter, hadden ze niks beters te doen dan een dier dat vier keer zo groot was te bedreigen? 'Geen idee wat dat beest nou wil.' Als de vos Aims aanviel, kon 'ie 't wel schudden.}

^{Aimey keek het dier dreigend aan, maar de vos trok zich er niet echt iets van aan. Het pluizige rode ding stapte naar voren en wapperde even met zijn grote staart. Fok, dat ding was bijna zo lang als haar poot. Waarom hadden die beesten van die over de top grote achterzwabbers? Een staartloze lass als Ama werden er bijna jaloers door! Ineens maakte de vos een vaag, piepend geluid, en hij sprong naar voren. Amatariseu knalde meteen tegen het dier op en greep de staart beet tussen haar kaken. Shait.. ineens begreep ze waarom hij daar al die tijd stond! Tussen Aims en haar in was een muis gekropen die wilde profiteren van de hitte die de grote Albino genereerde. Whoops. Amatariseu twijfelde even, maar zwiepte toen haar kop opzij en smeet de vos een aantal meter weg. Met een smak kwam het dier neer, waarna het met kwade geluiden richting de besneeuwde Runswick Fields dribbelde. 'Zijn ontbijt scharrelde tussen ons in. Vandaar.' Ama haalde haar snuit op en ging weer naast de kleine pup tussen de dichte hulstbladeren zitten. 'Verveel je je niet als je op het kamp bent?' Haar ouders lieten haar al kennis maken met de vrije wildernis toen ze kon lopen. Dat was een voordeel als je niet in een roedel leefde. Uiteraard was het bij Okami een soort regel dat je vrij was om te gaan waar je wilde, maar als je als Rogue leefde zou je sneller je pups ontvoeren naar een zwoel stukje natuur.}

^{'Vertel mij wat,' reageerde Aimey met een zucht. Arm beest. Het was altijd een nadeel van de jeugd geweest. Je brein ontwikkelde zich sneller dan je lijfje, zo nu en dan. In je hoofd was je allang klaar voor avontuur, maar je body was gewoon te klein om mee te doen. 'Well, over een paar manen mogen jullie meedraaien met de Squads. We moeten die spiertjes eens op gaan pompen,' grijnsde Ama terwijl ze haar kleindochter in haar buik prikte met haar snuit. 'Enig idee in welke Squad je zou willen?' Officieel zouden de pups in hun moeders Squad komen, maar aangezien de diertjes elkaar als concurrentie zagen en een relatief groot nestje waren, kon het geen kwaad hen over de Squads te verdelen.}

^{Emaya had de roekeloosheid van haar moeder misschien niet zo overdreven geërfd, maar ze had het overduidelijk wel aan haar kids doorgegeven. Amatariseu hoorde aan het lichtelijk ongeïnteresseerde antwoord van haar kleindochter dat ze heel andere dingen van plan was dan trainen. 'Dat weet ik nog niet, maar dat komt later wel.' Ama had dezelfde vraag aan Ayero gesteld niet zo heel lang geleden. Die was ontploft toen ze het vroeg. 'Wat voer je eigenlijk in je schild, lass?' grinnikte Amatariseu terwijl ze haar laatste lik over Aims' koppie gaf. 'Je ontsnapt nacht na nacht en bent de enige van je siblings die vraagt over je pa. Wil je hem dan zo graag ontmoeten?' Aissar was de zoon van Kai. Hij was een Shadow, maar was zeker niet zo sluw en gevaarlijk als zijn moeder. Zo interessant kon hij toch niet zijn? Amatariseu strekte haar gespierde voorpoten en liep naar de oever van Nimweth. Als Aimey en haar siblings oud genoeg waren, zou de grote Albino wel een afspraakje proberen te regelen met die o zo geweldige vader van hen. Dan zouden ze wel begrijpen dat hij niet veel voorstelde en ze zich beter konden richten op het aanscherpen van hun skills. Want als ze sterk genoeg waren, konden ze op kruistochten gaan en veel interessantere Wolven ontmoeten.}

^{'Valt mee, ik vind het prima hier,' loog haar kleindochter. Amatariseu snoof even en voelde de irritatie naar haar kop stijgen. Oké, oké... hou je grote bleke kop koel, Ama.. After all was het haar eigen schuld dat Aimey zo nieuwsgierig was geworden naar haar vader. 'Hou er wel rekening mee dat je vader behoord tot de valste Wolven van Serigala. Als je hem wilt ontmoeten, ontmoet hem dan als hij alleen is. Jouw andere oma wil..' De geblokte Albino grauwde even en schraapte haar keel. Tja, wat wilde Kai nou eigenlijk niet? '.. jij en je broertjes en zusjes dood hebben.' Was het avontuur dat de kleine Aims wilde? Waarom zei ze dat niet gewoon? Amatariseu wilde zelf niets liever dan deze pups de wereld laten zien, want ze verwachtte niet dat Emaya dat wilde. Haar dochter was nou eenmaal 'scarred' door het verleden en dat had ze geaccepteerd. Maar wilde de pups dat wel? Ze hadden de koppigheid van hun ene oma, maar ook de sluwheid van hun andere. Amatariseu had nog nooit pups meegemaakt die legit iedere avond probeerde te ontsnappen. Zelfs Kyerean, die zeker drukker en roekelozer was dan al deze pups bij elkaar, had nog nooit zoveel pogingen gewaagt om het kamp te verlaten.}