Wat fijn een konijn, Oh no een Okami yo

<sup>Wat stonk het hier veracht veel naar... Shadows. Amatariseu's oren gingen recht overeind staan, en haar blik tuurde over de heuvels. Geen Shadjes in de straal van who cares zoveel meter, maar hun stank in de bries was niet te vermijden. Eigenlijk maakte Ama zich niet zo veel zorgen over die schattebouten, maar aangezien ze sinds een aantal weken halfbloedjes in het kamp hadden rondwandelen was het wel zo slim om Kai's voetenveegjes uit hun buurt te houden. De oude zwarte taart was al pissig genoeg geweest toen Emaya had gesjanst met Aissar, dus kon je nagaan hoe dramatisch ze hier op zou reageren! Haar reactie zou vast lachverwekkend en prachtig zijn, maar haar plannen niet. Natuurlijk zou Kai haar slaafjes op Okami afsturen, omdat ze iets te wreken had of zoiets. Amatariseu gaapte even, en zette toen koers naar de bron van de geur.

Vrouwelijke Shad, jaartje of 3. Ama hield even haar kop schuin, en zag hoe geboeid de teef naar een konijnenhol tuurde. Dat was een flinke. Arthur had deze burcht benoemd tot Fast Joe, omdat er zoveel konijnen in woonden dat het bijna fastfood te noemen was. 'Lukt het een beetje?' grinnikte Amatariseu om de Shadows' concentratie te verbreken. Meteen schoot er een k'nijn uit Fast Joe, die met een enorme snelheid een heuvel op begon te racen.</sup>

Een bekende geur drong zijn neusje binnen toen hij vanuit de vallei richting Dalrey wilde lopen. Eerst wilde hij de geur negeren, maar toen besefte hij zich opeens dat Nemy weer terug wilde bij de Shads en daarover met Kai een gesprek aan zou gaan. Het sprak voor zich dat hij graag wilde weten hoe dat afgelopen was. Alhoewel hij de kans wel groot inschatte dat het uiteindelijk goed kwam, wist je het maar nooit met Kai. De geur bracht hem naar Raska Hills. Een plek waar de konijnen je normaal om de oren schoten, maar in de winter net ietsjes minder. Al snel dook ergens in de verte de gedaante op van Nemy en onbewust begon hij sneller te lopen. Nemy was niet alleen, want bij haar kwam een wolf staan. Shit, is dat nou die Rising Hero teef? ” Heb je niks beters te doen dan het dwarsbomen van vreemdelingen?” ving hij op toen hij eenmaal dichtbij genoeg. Wat er vooraf aan gezegd was, was hem onbekend. ”Ey,” groette hij Neems. Hij gaf haar een speels duwtje tegen haar flanken waarna hij zich richtte op Hero teef. ”Zo jij hebt een groot konijn gevangen.” Het was inderdaad een bijzonder groot konijn.

Er lag een nogal kille uitdrukking op haar gezicht toen ze Raska Hills binnenstapte. Vroeger was dit een vrije plek geweest om in te jagen en een plek vol konijnen, maar sinds kort ging het nieuws rond dat de Okamihonden het hadden geclaimd. En zij die net een voorgevoel had dat ze terug gingen komen. Ze had het er nog met Zayn over gehad. Dat ze zelfs een plekje uitzochten, oké, maar op een vruchtbare plek als deze liet ze dat toch niet gebeuren. Ze was blijkbaar niet de eerste Shad die daar zo over dacht, want de verse geursporen van twee andere wolven met de geuren van Darley Forest duidden erop dat er al meerdere Roedelgenoten de heuvels opgeklauterd waren. De eerste was Zayn, een reu waar ze al eens mee had gesproken. De tweede was de teef die ze onlangs nog eens had gespot op Shadowterritorium en zich hoogstwaarschijnlijk wilde aansluiten bij hen. Hun geur was vermengd met de sterke geur die ze maar al te goed kende. Och nee he. Die spierbundel die meer reu dan teef was kwam hen weer lastigvallen, aka Amatariseu - het verwonderde haar dat ze haar naam nog kende. "...hebt een groot konijn gevangen," was hetgeen wat ze nog hoorde uit Zayns woorden. "Teddybeer past beter," oordeelde Kova terwijl ze opdaagde met een klein, nadenkend knikje.

Indringers, Shadows. De geur zei al genoeg. Nu Ōkami Raska Hills had geclaimd als roedelgebied had ze het recht om wie dan ook weg te jagen. Dat was al helemaal van belang nu ze welpen hadden om te beschermen. Shads zouden er alles aan doen om het kroost van Emaya om het leven te brengen, daar was ze vrijwel zeker van. Syren hees zichzelf overeind en liep op een drafje naar de plek toe waar de geur het sterkst was. Haar vriendin kon zich beter niet laten zien met de kleine pluizen, voor iedereens veiligheid. Desondanks maakte ze zich klaar om het territorium te verdedigen. Niemand kwam aan de jonge dieren.
Ze was niet de eerste die reageerde op de aanwezigheid van de Shads. Ama stond er al, omgeven door drie andere wolven uit de duistere delen van Serigala. Syren slikte even toen ze Kova herkende. De band tussen haar en haar oude vriendin was al flinterdun, maar zin om hem volledig te breken had ze niet. Toch kwam haar familie voor, dus zou ze ook de witte teef wegjagen mocht dit nodig zijn.
'Wat gezellig, een vergadering!' grijnsde ze terwijl ze haar groots entree maakte. Een van de wolven herkende ze van een eerdere invasie, nog op Belcrest. De andere zwarte teef was voor haar nog onbekend. Wie wist of daar vandaag verandering in zou komen?

^{Ama's uitspraak over de Shadows klopten. Shadjes waren écht nooit alleen. De donkere teef begon wat geïrriteerd terug te mopperen, maar ze was amper uitgesproken of de mannelijke, zwarte versie van Djinn verscheen. Dat was toevallig dezelfde papzak die ook op Belcrest na een rondleiding had gevraagd. Ze vond het niet vreemd dat hij terug was. Meneer Vetrol had zelf ervaart hoe Okami indringers behandelde. Grappige was dat hij niet dezelfde vriendelijke behandeling zou krijgen. 'Zo jij hebt een groot konijn gevangen.' Ondanks dat de poging om haar te beledigen nogal zwak was, moest Amatariseu toch grinniken. Het klopte wel. Ze had grote poten, een pluizige korte staart en een eigenaardig gekleurde neus. Ze leek er ergens wel op een uit de kluiten gewassen konijn. Ineens doemde daar het witte sprietje op die Kai's nieuwste aanwinst voor moest stellen. 'Teddybeer past beter,' oordeelde het grietje. Shait, dat hoge gepiep was bijna een marteling voor de oren. Ineens hoorde ze een welbekende stem achter zich. Syren had ook besloten om haar te vergezellen in de theekrans. 'Wat gezellig, een vergadering!' grijnsde ze met een mooie bijna show-master-achtige entree. Ergens was ze wel blij om Syren te zien. Ze kon deze drie honden met gemak aankunnen - al onderschatte ze Djinn's nakomeling niet -, maar extra tanden kon ze wel gebruiken. Wie weet was het wel een val en waren er meer dan 3 Shadjes in Raska Hills te vinden. 'Kai heeft jullie goed les gegeven in grapjes maken, I'll give ye that,' zei Amatariseu sarcastisch. Ze wandelde ontspannen op de drie Shadows af. 'Maar blijkbaar geen goeie les in jagen. Sinds wanneer heb je 3 honden nodig voor de konijnenjacht?' Ama duwde de donkere teef aan de kant en ging met haar flinke kont op de konijnenheuvel zitten. Alle k'nijnen zouden ieder moment massaal ontsnappen of massaal onderduiken. Jagen zat er voor de Shadjes dus niet meer in vandaag.}

Het begon opeens gezellig te worden bij Raska Hills. Kova was hem vlak achterna gekomen en kwam bij het drietal staan. Blijkbaar had ze gehoord wat hij gezegd had, want volgens haar leek de teef meer op een teddybeer. Hoe dan ook, ze was wat apartig. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua doen als hij de verhalen moest geloven. Er was ook nog een teef bijgekomen, maar dan eentje van de teef haar soort. Een wildgekleurde wolvin, waarvan hij geen idee had wie ze was. ”Kai heeft jullie goed les gegeven in grapjes maken, I'll give ye that,” constateerde de reuzenteef. ”Maar blijkbaar geen goeie les in jagen. Sinds wanneer heb je 3 honden nodig voor de konijnenjacht?” sprak ze, nadat ze naar een van de holen ging en haar wittige reet erop plantte. ”Ik kwam hier ook niet voor konijnen, maar om even vriendelijk gedag te zeggen tegen mijn roedelgenoot,” legde hij droogjes uit. Toevallig was nu Kova erbij gekomen, maar dat vond hij op dit moment niet erg. Alsof hij nu privacy had met deze twee teefjes erbij.

^{'Ik kwam hier ook niet voor konijnen, maar om even vriendelijk gedag te zeggen tegen mijn roedelgenoot,' sprak Djinn's zoon. Aha. Dat excuus was nog slapper dan hoop modder. 'Aye, mag natuurlijk. Maar niet hier. Als ik dit saaie gesprek niet had gehad, had ik deze ochtend geurvlaggen uitgezet voor mijn poedelclub.' Het geinige aan deze uitspraak was dat het nog waar was ook. Amatariseu had zichzelf nog 5 minuutjes in haar nest gegund voordat ze op pad zou gaan, maar de stank van Shadjes had haar uit haar sluimerstand gewekt. 'Daarom verzoek ik jullie vriendelijk aan te pappen op een andere prachtige locatie in Serigala.' Ineens schoot de reusachtige Albino iets te binnen. Er ging een roddel rond dat Kai een van haar pups was verloren. Waarschijnlijk zou Kai, die alleen maar dacht in clichées, de 'poedels' wel verdenken. Was misschien dat waarom deze honden hier rond trippelden?}

De teef begon opeens te brabbelen over geursporen voor d’r roedel. Van die geursporen had hij tot nu toe niets gemerkt, maar dat kon ook aan zijn reuk liggen. Blijkbaar zag deze teef Raska Hills als haar grond, maar jammer genoeg dachten velen daar toch iets anders over. ”Daarom verzoek ik jullie vriendelijk aan te pappen op een andere prachtige locatie in Serigala,” tetterde ze. Dit ware kansloze verzoeken. Al helemaal als je dit verzocht van een Shadow. Die kenden alleen maar eigen territoria en tenzij ze het met de dood moesten bekopen, zouden ze echt niet voor het hazenpad kiezen. ”Hey Amahoela,” begon Neems plotseling. ”Ik kwam hier voor wat konijnen, maar ik heb er ook geen problemen mee om met wat dode Okami’s weer te vertrekken.” Ay, shots fired. Ondertussen had de reu zijn kont ergens in het gras gepland, want hij was toch niet echt van plan om te vertrekken. ”Ik zou maar oppassen als ik jou was. Ruzie met deze teef vermijd ik altijd,”  grinnikte hij.

Met verkeerde wolf gepost, maar dit is gewoon Zayntje

^{'Hey Amahoela. k kwam hier voor wat konijnen, maar ik heb er ook geen problemen mee om met wat dode Okami's weer te vertrekken.' Amatariseu barstte in lachen uit, en schokschouderde. Ze kon de k'nijnen onder zich voelen verstarren en in konijnentaal vloeken. 'Je hebt wel een erg grote bek voor iemand die zomaar andermans stekkie infiltreert, lass.' Ze kwam overeind en keek de teef met een brede, bijna geniepige grijns aan. 'In Sanvi zitten veel meer konijnen. Konijnen die niet zorgen voor problemen. Konijnen die voor hongerige Shadjes bedoeld zijn.' Waarschijnlijk zou Meneer Vetrol zo weer een of ander brutaal antwoord naar haar smijten, maar veel boeide het haar niet. Indringers zonder geweld wegjagen was natuurlijk luxe, en zeker na vorige keer zou het niet gemakkelijk worden. Maar goed, de spriet stelde al niks voor en deze teef zag er ook niet echt zo breed uit. Misschien veroorzaakte de heer Vetrol nog wat problemen, maar dat was het dan weer. Het enige probleem was hoe Kai zou reageren. Als die erachter kwam dat Okami Raska geclaimd had, zouden de hondjes terug komen. In grotere porties. 'Ik zou maar oppassen als ik jou was. Ruzie met deze teef vermijd ik altijd,' brabbelde Vetrol. Whatever. 'Je bent wel een behoorlijk watje dan,' reageerde Amatariseu op een droge toon. Waar moest ze nou bang voor zijn? Dat mevrouw op haar tenen getrapt was?}

^{De teef was duidelijk zeker van haar kracht. Ama gaf haar gelijk, ze zag er gezond en sterk uit. Van de gemiddelde Wolvin zou ze zonder twijfel winnen. Maar Amatariseu was allesbehalve de gemiddelde Wolvin. Ze was sowieso bijna 2 keer zo zwaar en ze was onderwezen door een van de sterkste Wolven ter wereld. Dat zei natuurlijk niks over haar. 'Waarom probeer je er niet zelf achter te komen? Ik denk namelijk dat je mijn kunsten onderschat.' Een overbodig zinnetje. Amatariseu ontblootte haar tanden in een vermakelijke grijns. 'Je brengt me op ideeën, lass!' Zonder waarschuwing dook ze naar voren, en knalde met haar massieve kop tegen het dier aan. Ze haakte haar tanden niet in de hals, maar in de keel. Als de teef niet op tijd zou ontkomen, was Ama in staat om haar belangrijke luchtpijp lek te bijten. Dan was het dag dag hondje.}

^{De Shad rukte zich los en sprong als een spelend welpje over haar rug heen. Vanaf daar zette ze zich af en beukte tegen haar schouder aan. Ama bewoog mee met de klap en sprong opzij, maar de teef was naar haar poot gegaan en hapte erin. Voor een paar seconden. De donkere Wolvin liet los, en begon weer te praten. 'Impressive, had niet verwacht dat een poedel de eerste zet zou maken,' merkte het teefje op. Ze grijnsde naar de spriet en Djinn's nakomeling. Een actie die haar liet denken aan een pestkop onder de puppies. Zo type die een 'stoere opmerking' maakte en vervolgens met een blik naar z'n vrienden keek en zei: 'Hoorde je dat? Dat had ík gezegd!' Amatariseu grijnsde, een beetje teleurgesteld in het korte gevecht. 'Poedels zoals ik houden ervan om anderen te verassen.' Ze deed een bedaarde stap dichterbij, maar sloeg toen snel haar poot over de schouder van de teef heen en legde haar ferme gewicht op haar. Haar tanden hadden zich een weg gevonden naar de pols van het dier, waar ze zonder twijfel haar tanden in zette. Wacht. Wacht. De teef had haar ook losgelaten. Was haar daadwerkelijk verwonden wel een goed idee? Nah. Als dit gevecht buiten haar terrein was, zou ze wel genadig zijn geweest. Amatariseu sloot haar massieve kaken en trok de Shad's poot naar achteren, wat zeker geen prettig gevoel was.}

De teef concludeerde uit zijn woorden dat hij een watje was. Het deed hem even gniffelen. Het was de teef blijkbaar ontgaan dat hij het lichtelijk sarcastisch bedoelde, maar niet iedereen had humor. ”Waarom probeer je er niet zelf achter te komen? Ik denk namelijk dat je mijn kunsten onderschat,” sprak Nemy op een poeslief toontje. Het leek de grote schoothond wel te triggeren, want al snel ontblootte ze haar tanden en stoof ze op Nemy af in de richting van haar hals. Het tafereel duurde niet lang, want Nemy wist zich behendig los te wurmen uit de klauwen van de reuzin. ”Impressive, had niet verwacht dat een poedel de eerste zet zou maken,” liet de Shadowteef al grijnzend weten. Ergens had hij gedacht dat de grote blonde teef niet nog een poging zou wagen, maar het tegendeel. Deze keer moest Nemy’s poot het ontgelden. Moest hij iets doen? Want er zo bij staan was niet echt z’n ding. Achja, waarom ook niet? De massale reu kwam naar voren en dreunde met zijn volledige gewicht in ergens bij de flanken van de teef, waarna hij met zijn poten haar omklemde en zijn tanden ergens in haar nek zette. Veel haar, maar de smaak van vers bloed deed veel goed.

^{Zelfs Djinn's schroot leek te begrijpen dat de rode teef ondanks haar sportieve lichaampje geen schijn van kans maakte. Hij knalde met zijn behoorlijk ferme gewicht tegen Amatariseu's flank, wat haar deed wankelen maar nog steeds liet staan, en zette toen zijn tanden in haar nek. Twee tegen één. Eindelijk eens een gevecht wat haar misschien wel kon verwonden. Amatariseu besloot met haar massieve schouder op de teef de gaan liggen, en ze trapte snel met haar poot als een paard richting de (hazel)noten van de reu. Hopelijk kon ze zo voorkomen dat er meer Shadowwelpjes geboren werden. Amatariseu of ze hem geraakt had, maar ze wist zich wel met gemak los te rukken, dus ze moest hem wel op een of andere manier gepijnigd hebben. Eenmaal overeind vloog ze naar de keel van de donkere Papzak, en boorde haar korte maar brede tanden zo diep als ze kon zijn strot in.}

Mooi, de teef was wakker. Meteen na z'n aanval richtte ze haar pijlen op hem en met haar lompe poten probeerde ze uit te halen. Zayn was misschien wel redelijk groot en gespierd en daardoor iets minder behendig dan een Nemy, maar met zijn reactievermogen was weinig mis. Hij liet de teef los en sprong naar achteren voordat de poten enige schade konden aanbrengen. De teef kwam nu weer op hem af en had ditmaal zijn hals al doel. Uh, mooi niet. Met zijn poten sloeg hij tegen het hoofd van de wolvin, waarna hij naar haar oor greep en er in beet. Minder haar, maar ook minder smakelijk. Er kwam amper bloed uit. Hij had geen idee wat voor schade hij had aangebracht, maar er moest in ieder geval iets verwond zijn. Weer liet hij los en zorgde hij ervoor dat hij op een vossenlengte afstand van de teef kwam te staan. "Lieverd, je denkt toch niet dat Shadows zich laten vertellen waar we wel en niet komen. Je staat drie tegen twee en je vriendinnetje hier is je nog te beroerd om te helpen." Het was bijna jammer dat haar staart grotendeels al verloren was gegaan, maar een stuk oor eraf deed het ook goed. Luisteren kon deze teef toch niet.

^{Papzak's poot ging richting haar kop, maar Ama ontweek de aanval en zag hoe zijn kaken zich vlak naast haar oren sloten. Hij vocht als een dronkenlap. 'Lieverd, je denkt toch niet dat Shadows zich laten vertellen waar we wel en niet komen. Je staat drie tegen twee en je vriendinnetje hier is je nog te beroerd om te helpen,' zei het slijmerige dier. Ama grinnikte en keek de reu verrast aan. Hij had tot nu toe nog amper wat toegevoegd aan het duel, en nu al zette hij een bek op alsof hij gewonnen had. 'Het is eerder 2 tegen 1, want lieve Spriet over there zal sowieso niks toevoegen.' Ze keek naar Syren, die daarstraks nog best wel moeilijk had gekeken naar het witte grietje die nummer 3 voor moest stellen. Misschien was het een kennis. 'Ik wil graag geloven dat de Shadows vroeger groot en machtig waren. Maar nu zijn jullie niet veel meer dan een stelletje nostalgische zielepieten. Belcrest was open for bussiness. Raska is een ander verhaal.' Amatariseu strekte haar massieve schouderwerk en merkte dat er nog gaten van de reu's tanden zaten. Voor de rest was ze bijna ongedeerd. 'Jullie bokken op van ons terrein, wij blijven uit Dalrey. Beter voor iedereen.' Ze ging weer zitten op de konijnenheuvel, en gaapte eventjes. Foking.. het was nog vroeg in de morgen en nu al begon ze de dag met het geouwehoer van deze debielen.}

^{'Toch grappig dat je er niet in slaagt om ons, een stelletje zielepieten, van je terrein te houden. Zegt misschien meer over jou dan over ons.' Oh, dat was waar ze het verkeerd had. Tot nu toe had ze alleen nog maar gevochten. Het wegjagen kwam er nog aan. 'Misschien als jij probeert je hormonale dochter van ons terrein af te houden, zullen wij hetzelfde doen.' Amatariseu keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Emaya zat de afgelopen manen al in haar kamp. Ze had puppies die ze verzorgen moest. 'Lieve schat, mijn hormonale dochter zit al een paar manen in m'n kamp. Dat jullie er nog steeds over wakker liggen dat ze een half jaar geleden Dalrey bezocht had, is niet mijn probleem.' Dit waren eigenlijk maar voetenveegjes van Kai. Het was niet helemaal 100% snugger om hen aan te vallen. Zeker omdat ze met gemak van ze zou winnen, maar ook omdat zij eigenlijk geen enkele flikker te maken hadden met het 'eeuwige conflict' tussen Ama en Kai. Syren wist dat, en daarom was zij wel slim genoeg om niet te gaan zitten knokken.}

Alles ging plots zo snel dat ze het niet meer kon bijhouden. Nemy werd omver gebeukt door Ama-en-nog-wat, Zayn ging haar flanken te lijf en Syren, wel, Syren deed eigenlijk niet veel, zoals zij. Echter liep het gevecht snel uit naar een kletspartijtje. Er werd de Albino maar al te graag in de oren gewreven door Zayn dat dit gevecht onmogelijk te winnen was door hun meerderheid. Even gleed Kova's blik naar de veelkleurige wolvin, eerst kort maar daarna kon ze niet anders dan haar ogen nogal vijandig te ontmoeten. Er zat niks anders op dan te vechten. "Het is eerder 2 tegen 1, want lieve Spriet over there zal sowieso niks toevoegen." Ach zo, gingen we die toer op? Die reeks slappe beledigingen begonnen alleen maar saaier te worden en de witte reus viel de hele tijd in herhaling door haar waarschijnlijke opkomende dementie. Was ze dan niet zo creatief als altijd om eens een goede beleding af te vuren? Dat hele Spriet-gedoe begon namelijk behoorlijk oud te worden. 't Dateerde al van vóór de winter. Misschien werd het eens tijd om eens te kijken wat deze Spriet in d'r had. Kleinheid en slankheid waren in haar ogen enkel maar voordelen, wat dit groot konijn blijkbaar niet inzag - en het liefste wat ze nu wilde, was deze Albino zich laten inmaken door een kleine Spriet zoals zij. Of nee, ze wist iets beters. Haar nu ex-vriendin werd haar slachtoffer. Niet erg eerlijk voor haar, maar het leven was nooit eerlijk geweest tegen haar. Met een grom sprintte Kova naar voren langs Syren heen, liet zich op haar heupen vallen en gleed zo in een halve boog achter haar heen met de hoop haar achterpoten zo van onder haar uit te slaan.

Haar volgende stap was meestal wat effectiever - ze greep nadat ze razendsnel overeind was gevlogen de bruine elleboog van de teef vast en rukte hem ver mogelijk naar achteren en naarvoren om haar zo snel mogelijk op de grond te krijgen. Ten eerste deed dit ontzettend veel pijn, ten tweede verloor je er makkelijk je evenwicht door en ten derde was het niet erg vanzelfsprekend om haar nu een flinke verwonding toe te dienen. Ze dwong nu letterlijk van haar af om te gaan liggen.

De sfeer werd er naarmate de tijd verstreek niet beter op. De roodzwarte teef was nogal op een flinke knokpartij uit, die er uiteindelijk ook zeker kwam. Ama en de vreemdeling gingen nogal tekeer, en ietwat hulpeloos keek Syren toe. Haar Alpha zou het waarschijnlijk niet waarderen als ze zich zou mengen in het gevecht, en het was daarnaast ook niet bepaald sportief om met zijn tweeën tegen één te vechten. Voor haar was het uitgesloten om met Kova te gaan vechten - haar oude vriendin had al genoeg ellende meegemaakt. Iedereen had haar verraden, Syren was niet van plan om haar diezelfde gunst te verlenen. En om nou die grijze reu aan te vallen... Ze kende zijn naam nog niet eens! Was het dan echt de haat voor Ōkami die ervoor zorgde dat ze elkaar niet uit konden staan? Ze was er namelijk van overtuigd dat als ze elkaar onder andere omstandigheden hadden ontmoet, de situatie heel anders had verlopen.
Het luide gegrom van de twee vechtende wolven verstomde, en alweer werden er beledigingen naar elkaar gesmeten. Van een zielige poging tot intimidatie tot valse beschuldigingen. Wat een gezellige manier om je dag te beginnen.
Het gevecht werd hervat, maar nu was het de grijze reu die Ama uittestte. De albino hield aardig stand, en had haar hulp niet nodig. Vervolgens begon het weer met het gejen van de twee Shads. Emaya werd erbij gehaald, over haar escapade naar Shadow-territorium, waar Ama tegenin ging met het feit dat dat ruim een half jaar geleden was. Syren hield een diepe zucht tegen, heel diplomatiek zou het niet zijn, maar hadden ze echt niets beters te doen dan zeiken over konijnen?
Haar ogen gleden onbewust even naar Kova, die haar steeds dreigender aanstaarde. Oh jeetje, ze kende die blik. Vlak voor het moment van de daadwerkelijke aanval keek de witte teef nogal... duister. Berekenend. Op zoek naar de zwakke plekken van haar tegenstander. Zonder het al te veel te laten zien spande en ontspande Syren haar spieren, maakte zich klaar om een uitval af te weren. Het voordeel was dat ze al vele malen met Kova had gevochten - zowel naast als tegen haar, en dus wist hoe ze te werk ging. Aan de andere kant gold ditzelfde voor haar vriendin. Al was Syren ruim een half jaar ouder, de twee waren vrij gelijk.

Een luide grom rolde over Kova's lippen, waarna ze naar voren dook - langs Ama - en haar met een prachtige schuiver probeerde te tackelen. De eerdere blik, maar ook de grom waren waarschuwing genoeg voor Syren, dus kon ze de aanval vrij gemakkelijk ontwijken. Maar Kova's volgende move zag ze toch niet helemaal aankomen. Bliksemsnel kwam de teef overeind en deed een uitval naar haar elleboog, die ze met een ruk naar achteren draaide, in een houding die niet bepaald normaal was voor een wolvenlichaam. Hierdoor werd de jonge teef gedwongen om te gaan liggen. Syren besefte dat het menens was, Kova zou zich niet inhouden puur omdat ze vriendinnen waren. Of waren geweest. Nu ze bij de Shadows zat moest ze zich vast bewijzen - een lid van een rivaliserende roedel aanvallen hoorde daar waarschijnlijk bij.
In een split second woog Syren haar mogelijkheden af. Ze kon ofwel niets doen en laten zien dat ze boven dit soort onzin stond, of ze kon terugvechten en duidelijk maken dat Ōkami niet zomaar over zich heen liet lopen. De keuze was snel gemaakt; terugvechten.
Omdat Kova haar elleboog vast had gegrepen met haar bek, was haar snuit dicht in de buurt van Syrens kaken en was haar hals gedeeltelijk onbeschermd. De bontgekleurde wolvin verdraaide haar nek en beet allereerst in de zwarte neus van de witte teef, om de druk die haar kaken op haar elleboog uitoefenden te verminderen. Onmiddellijk liet ze los toen ze dit voelde. Een seconde later liet ze haar tanden in Kova's harige hals zinken en draaide ze haar eigen onderlichaam zo dat ze met haar achterpoten in de weke delen van de witte buik kon schoppen. Zonder haar vriendin los te laten, zodat de klap extra hard aan zou komen. De Shad moest voor een moment wel overdonderd zijn, dus rolde Syren om zodat ze snel weer op haar poten kon springen. Haar staart stond strak, haar nekharen waren opgezet en haar tanden ontbloot in een wilde grauw. Even rolde ze met haar schouder die momenten geleden in het nauw zat om de spieren in beweging te houden en zodat de doorbloeding zou blijven lopen. Ook zette ze een minimale stap achteruit, ondernam geen tegenaanval maar was wel klaar om iedere mogelijke aanval te verdedigen. Hiermee liet ze Kova weten dat ze niet wilde vechten, maar dat ze zich niet gewonnen zou geven. Ōkami ging voor. Haar familie zou altijd voorgaan.

Hij kende konijnen met meer herseninhoud dan deze teef die voor hen stond. Het vergde niet veel verstand om te bedenken dat je een groep wolven zoals de Shadows, er nog van kan weerhouden om een bepaald terrein te vermijden. Al helemaal niet als het om Raska Hills ging. Een plek waar veel wolven en ook Shadows graag kwamen om te jagen. Echter gezien de geschiedenis van de teef was het niet zo verwonderlijk dat ze gekke keuzes maakte. Dit was niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste. Ondertussen ratelde ze ook door over het feit dat de Shadows de plek moesten verlaten en hij kon er alleen maar stilletjes om lachen. Ondertussen was er ook een soort gevecht ontstaan tussen Kova en de andere teef die zich tot nu toe rustig had gehouden en geen enkele aanstalten had gemaakt om haar alfa te helpen. Nemy had opeens een gesprek aangeknoopt met de reuzin over haar dochter Emaya, die volgens haar nogal hormonaal was. Natuurlijk had de teef het gemunt op de zoon van Kai. "Ik heb een schitterend idee," begon hij plots. "Wat nou als jij je gewoon omdraait en terug gaat dat naar dat geweldige kampje van je, dan kunnen wij gewoon lekker verder met ons leven." Hij vond het zelf een geweldig plan.